Entradas

Mostrando entradas de octubre, 2016

Bhí Cathair ann uair.

Imagen
Chonaic an scríbhneoir leabhar ar díol, na céadta grianghraf de chathair cháiliúil na ngluaisteán. Bhí na pictiúir go hálainn cé gur léiriú iad ar mheath, ar bhás sibhialtachta, ar thréigean. Bhí Detroit ina ceanncheathrú ag na comhlachtaí ba mhó ar domhan ar feadh tamaill fhada sa bhfichiú haois, General Motors, Ford, Chrysler, d'fhostaigh siad na céadta míle Meiriceánach agus na sluaite imirceach ón iasacht agus ó stáit léanmhara bhochta an Deiscirt. Bhí saol na bhfuíoll acu ar feadh cúpla glúin, airgead le déanamh, tithe ar fáil do chách, oideachas agus dóchas. Chaith Thomas Reverdy laethanta fada ag stánadh ar na pictiúir agus chonaic sé iontu fothraigh na sibhialtachta a bhí ann nó a d'fhéadfadh a bheith ann. Chuimhnigh sé ar na húrscéalta cáiliúla le Orwell agus Huxley, an t-uafás a bhí laistiar den fhorbairt ábhartha, an dúshlán don duine aonair agus don daonlathas, a bhí mar an gcéanna faoi chaipitleachas an Iarthair agus faoi Chumannachas an Oirthir. Scríobh sé a úrs

'Mon école de théatre c'était la guerre.'

Imagen
Bhí Darina Al-Joundi i Madrid an tseachtain seo caite, ag caint le léitheoirí na Fraincise faoin aisteoireacht, faoin óige i mBéiriút agus faoin saol atá aici anois sa Fhrainc. Rugadh í i 1968, duine de thriúr iníon a bhí ag intleachtóir as an tSiria a thug tógáil aisteach dá chlann i bpríomhchathair na Liobáine. Ina leabhar 'Le Jour où Nina Simone a cessé de Chanter' tá a lán le rá aici faoin athair sin, Hassem al Joundi,  ach is ar éigean go luann sí a máthair, in ainneoin a ndeir sí faoin mháthair a bheith i gceannas ar shaol na leanaí i dtíortha Arabacha. Thuig sí go luath gur duine ar leith ba ea an t-athair seo a bhí aici, fear a dhiúltaigh do gach creideamh, a dúirt lena chailíní beaga nár cheart dóibh a dtóin a chur san aer le Dia a adhradh mar a dhéanann Moslamaigh ná dul ar a nglúine mar Chríostaithe. Ach cuireadh chuig scoil leis na mná rialta (bonne soeurs, mar dhea) í agus chuir sí dúil mhór sna paidreacha agus sna searmanais go dtí gur dhúirt duine de na mná r

'Mon école de théatre c'était la guerre.'

Imagen
Bhí Darina Al-Joundi i Madrid an tseachtain seo caite, ag caint le léitheoirí na Fraincise faoin aisteoireacht, faoin óige i mBéiriút agus faoin saol atá aici anois sa Fhrainc. Rugadh í i 1968, duine de thriúr iníon a bhí ag intleachtóir as an tSiria a thug tógáil aisteach dá chlann i bpríomhchathair na Liobáine. Ina leabhar 'Le Jour où Nina Simone a cessé de Chanter' tá a lán le rá aici faoin athair sin, Hassem al Joundi,  ach is ar éigean go luann sí a máthair, in ainneoin a ndeir sí faoin mháthair a bheith i gceannas ar shaol na leanaí i dtíortha Arabacha. Thuig sí go luath gur duine ar leith ba ea an t-athair seo a bhí aici, fear a dhiúltaigh do gach creideamh, a dúirt lena chailíní beaga nár cheart dóibh a dtóin a chur san aer le Dia a adhradh mar a dhéanann Moslamaigh ná dul ar a nglúine mar Chríostaithe. Ach cuireadh chuig scoil leis na mná rialta (bonne soeurs, mar dhea) í agus chuir sí dúil mhór sna paidreacha agus sna searmanais go dtí gur dhúirt duine de na mná r